(fiz.) reakcja, w której jądra atomowe ulegają rozpadowi na 2 lub więcej fragmentów; r.j. może zachodzić samorzutnie (samorzutne r.j.) lub wskutek bombardowania jądra neutronami, protonami, kwantami γ itp. (wymuszone r.j.); w wyniku r.j. wydziela się znaczna ilość energii, a także powstają neutrony wtórne i promieniowanie γ (np. podczas rozszczepienia pojedynczego jądra 235U powolnymi neutronami wydziela się energia ok. 200 MeV unoszona przez fragmenty rozszczepienia); jeśli liczba neutronów wtórnych emitowanych w procesie rozszczepienia jest większa niż liczba neutronów pochłoniętych, to może rozwinąć się łańcuchowa reakcja jądrowa (dzieje się tak przy masie materiału większej od masy krytycznej); ciężkie jądra odznaczają się mniejszą trwałością, gdyż energia wiązania pojedynczego nukleonu w jądrze ciężkim jest mniejsza niż w jądrze o średniej masie (na skutek wzrostu odpychania elektrostatycznego protonów w jądrze wraz z ich liczbą oraz wskutek zmniejszania się sił jądrowych dla liczby A>80); największe praktyczne zastosowanie ma r.j. ciężkich (235U, 233U, 239Pu) pod wpływem powolnych neutronów.
- KRUSZENIE JĄDRA ATOMOWEGO, proces jądrowy polegający...
- głowica atomowa, głowica pocisku zawierająca...
- masa krytyczna, minimalna ilość materiału...