Reklama

Bocheński Jacek

(ur. 1926)

prozaik i publicysta. Debiutował zbiorem opowiadań Fiołki przynoszą nieszczęście (1949), potem wydał tom publicystyki Z życia NRD (1951), opowiadanie Zgodnie z prawem (1952), zbiór reportaży Podróż i szczypta filozofii. Refleksje z podróży do ZSRR (1956). Okres utożsamiania się z nową władzą kończy B. zbiorem felietonów Fakty i zwierzenia (1957). Nowy rozdział w twórczości i poglądach na świat otwierają reportaże z podróży do Afryki Pożegnanie z panną Sengilu, albo słoń a sprawa polska (1960). Jest to książka o dążeniu do niepodległości, tolerancji i względności obyczajów. Krytykę władzy, której nie wystarcza posiadanie, lecz niezbędny jest również atrybut boskości, do którego osiągnięcia posługuje się kłamstwem, stanowi dwutomowy zbiór esejów o charakterze historiozoficznej paraboli, Boski Juliusz (1961) i Nazo poeta (1969). Inne utwory B. to Krwawe specjały włoskie (1982) i Stan po zapaści (1987), tytuł ostatni ma znaczenie dosłowne i symboliczne, albowiem dotyczy stanu zdrowia narratora i okresu stanu wojennego. W dorobku lit. B. znajdują się również opowiadania, m.in. Tabu (1965) i Retro (1990).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama