konstantynopolitański (IV w.)
– był najprawdopodobniej zwykłym żołnierzem (wg innych przekazów – centurionem) z Kapadocji; poniósł śmierć męczeńską w Konstantynopolu (wzniesiono tam potem dwa kościoły ku jego czci); jego Passio powiada, że przed torturami wygłosił wobec sędziów długą apologię wiary Chrystusowej, a usłyszawszy głos z nieba – nawrócił więziennych strażników; wersje te należy uznać za całkowicie legendarne; w kulcie występuje jako jeden z czternastu wspomożycieli (świętych, których kult był w średniowieczu związany z lękiem przed chorobami – epidemiami, trądem, epilepsją itd.). Wspomnienie – wg wzmianek synaksaryjnych – 8 maja.