(1149-1214)
– patriarcha Jerozolimy; urodził się w Castro di Gualteri w północnych Włoszech. W 1180 roku został przełożonym generalnym zakonu kanoników regularnych w Montarau, 4 lata później (1184) biskupem w Bobbio. Następnie przeniesiono go na stolicę biskupią w Vercelli. Wyróżnił się, pośrednicząc w sporze między papieżem Klemensem II a cesarzem Fryderykiem I Barbarossą. W 1204 roku wybrany został patriarchą Jerozolimy, z siedzibą w Akce. Rok później objął funkcję legata papieskiego w Ziemi Świętej. 14 września zginął zasztyletowany w czasie procesji przez mnicha, którego złożył z urzędu. Na pamięć A. zasługuje m.in. dlatego, że stworzył podwaliny pod rozwój zakonu karmelitańskiego. Skodyfikował bowiem w krótkim piśmie obyczaje mnichów z góry Karmel. Karmelici od niepamiętnych czasów czcili Alberta jako świętego. Stolica Apostolska jednak zaaprobowała ten kult dopiero w 1666 roku. Pamiątka świętego przypada na 14 września.