(1870-97)
– urodził się 24 lipca w płn. Włoszech nad jeziorem Orta. Początkowo uczęszczał do szkoły handlowej w Omegna. W wieku 16 lat postanowił wstąpić do salezjanów i zostać kapłanem. „Ambicją moją jest skoncentrowanie mej troski i uczuć na chłopcach najuboższych z ubogich, na najmniej wykształconych i najbardziej nielubianych” – pisał. Nowicjat rozpoczął 4 listopada 1886 roku. W nowicjacie szczególnie ceniono u A. pokorę i cierpliwe pokonywanie kolejnych przeszkód na drodze do obranego celu. W Turynie A. rozpoczął studia teologiczne. Z powodu umysłowych zdolności powierzono mu zadanie pomagania innym studentom w nauce. W 1888 roku poznał Augusta Czartoryskiego i zaprzyjaźnił się z nim – wówczas świeżo przyjętym (po kilku kolejnych odmowach) salezjaninem. Przyjaźń ta wywarła na A. ogromne wrażenie. Gwałtowny krwotok płucny, spowodowany gruźlicą, postawił pod znakiem zapytania dalsze studia. A. ukończył je jednak i, po uzyskaniu specjalnego zezwolenia, otrzymał 8 stycznia 1893 roku wcześniejsze święcenia kapłańskie. Stan zdrowia młodego kapłana pogarszał się jednak. Mimo to wypełniał obowiązki wynikające z reguły zakonnej. Swe apostolstwo realizował przez pisanie, zwłaszcza żywotów świętych, m.in. żywotu św. Stanisława Kostki. Opracował także znakomity faktograficznie biogram Napoleona. Stał się on obowiązkową lekturą we francuskich szkołach. Niedługo przed śmiercią rozpoczął pracę nad krytyczną interpretacją pism św. Franciszka Salezego. Zmarł 30 grudnia na atak serca. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1911 roku. W 1966 roku ogłoszono go oficjalnie Sługą Bożym, jednak we wspólnocie salezjańskiej czczony jako święty.19 Św. Andrzej Beltrami