(1302-74)
– biskup Fiesole; pochodził z zamożnego rodu florenckiego. Młodość spędził dość burzliwie, wcześnie jednak się ustatkował i już w 1316 roku wstąpił do zakonu karmelitów we Florencji. W 1328 roku przyjął świecenia kapłańskie. Przez pewien czas spełniał różne funkcje zakonne. W 1348 roku został prowincjałem Toskanii, a rok później objął stolicę biskupią w Fiesole. Jako rządca diecezji zasłynął z miłosierdzia, energicznej walki o czystość obyczajów oraz ze sprawnego zarządzania diecezją. Szczególnie zwalczał łamanie celibatu przez kler. Zmarł 6 stycznia. Jego kult rozpowszechnił się w XV w., jednak proces kanonizacyjny ukończono w 1629 roku, zaś papieska bulla kanonizacyjna ukazała się dopiero w 1724 roku. A. czczony jest także w Polsce. W XVII-XIX w. żywy był jego kult w Poznaniu, wielokrotnie bowiem miał cudownie ocalić to miasto. Święto A. obchodzi się 4 lutego.