(2. poł. II w.)
– historyczne istnienie tej świętej jest dyskusyjne; wspominają ją przekazy pisane o wątpliwej wartości dokumentalnej. Według nich była córką św. ➞ Kwiryna, rzymskiego trybuna wojskowego, który wraz z nią oddał życie za wiarę albo w czasach cesarza Hadriana (117-38), albo Marka Aureliusza (161-80); chrzest przyjęła w cudownych okolicznościach z rąk papieża św. ➞ Aleksandra I, czyli przed 115, lecz nie wcześniej niż w 105; odnalazła rzekomo okowy św. Piotra i podarowała je Teodorze, siostrze św. ➞ Hermesa. Jej imię nosiły cmentarz i bazylika w Rzymie z VI w. (w ołtarzu głównym znajduje się jej sarkofag, nad którym umieszczona jest mensa z relikwiami świętej). Kościół wspomina św. B. 31 marca.