i towarzysze (?-1221)
– męczennicy; D. oraz jego sześciu towarzyszy byli włoskimi członkami zakonu franciszkańskiego. Ożywieni duchem misyjnym, przybyli w 1221 roku do Ceuty, na terenie dzisiejszego Maroka, by ewangelizować tamtejszą ludność. Już po trzech tygodniach wszyscy zostali pojmani i ścięci za odmowę wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej i przejścia na islam. Kanonizował ich Leon X w roku 1516. Martyrologium wspomina ich męczeństwo 10 października.