(841-870)
– król Anglów Wschodnich, rządził od roku 855; w jedenastym roku jego panowania kraj najechali Duńczycy; w bitwie, jaką E. wydał najeźdźcom, został pobity i wzięty do niewoli. Skazano go na tortury, gdy odmówił podporządkowania się Duńczykom; do przywiązanego do drzewa króla strzelali łucznicy; potem ścięto go mieczem, a głowę porzucono w rowie. Ciało później odszukano i pogrzebano. Od 1016 roku relikwii strzegło opactwo jego imienia (Bury St. Edmunds); w czasie walk Ludwika VIII Francuskiego z Janem bez Ziemi (1217) zostały one prawdopodobnie porwane do Francji i według tradycji znajdują się w Tuluzie w kościele Saint Sernin. E. jest jednym z bardziej czczonych świętych w Anglii. Jego pamiątka jest obchodzona 20 listopada.