także Elzear (ok. 1280-1323)
– pochodził z Prowansji, gdzie przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej de Sabran; poślubił ➞ Delfinę de Signe wbrew jej woli; żona wymusiła na nim wyrzeczenie się pożycia fizycznego i całkowitą czystość. Po śmierci ojca udał się z żoną do królestwa Neapolu, gdzie odziedziczył hrabstwo Ariano (1309) i piastował tam rozmaite godności; słynął jako znakomity jeździec i wyborny rycerz. W 1323 roku na rozkaz króla Roberta udał się do Paryża, gdzie miał być królewskim posłem, jednak zachorował i zmarł 27 września; zgodnie z jego wolą pogrzebano go w habicie franciszkańskim. Kanonizował go w roku 1369 jego chrześniak, papież Urban V; mimo że oddawano cześć również jego żonie, Delfinie, która – przeżywszy go o blisko 30 lat związała się z beginkami, żyjąc w absolutnym ubóstwie i surowej ascezie – spoczęła w Apt, obok swego męża; Watykan nie potwierdził oficjalnie jej kultu z powodu przeszkód kanonicznych. Pamiątke E. obchodzi się 9 grudnia lub 27 września. Imię E. ma rodowód hebrajski i znaczy: „Bóg wspomógł”; znane jest w spolonizowanej formie jako Łazarz.