(1129-64)
– urodziła się w arystokratycznej rodzinie w miasteczku Schönau nad Renem koło Bonn i tam też wstąpiła do klasztoru benedyktynek; śluby zakonne złożyła w 1148 roku; dziesięć lat później została mistrzynią nowicjatu, a później przełożoną. Przez wiele lat cierpiała na poważną chorobę – prawdopodobnie serca – którą znosiła z pokorą i wytrwałością. Obdarzona była darem jasnowidzenia, miewała też objawienia Jezusa, Matki Bożej i świętych. Otrzymywane w czasie tych widzeń pouczenia starała się zawrzeć w licznych pismach, jakie słała do biskupów. Zostały one zebrane przez jej brata i zarazem biografa – Ekberta, opata benedyktyńskiego w Schönau. Drugi brat E., Rugger, był przeorem norbertanów w Pöhlde, w Saksonii. Zmarła 18 czerwca i w tymże dniu obchodzona jest jej pamiątka. Relikwie świętej sprofanowali w 1632 roku Szwedzi, tylko jej głowa szczęśliwie ocalała. Oficjalnie nie została ani beatyfikowana, ani kanonizowana, niemniej w 1584 papież Grzegorz XIII umieścił jej imię w Martyrologium rzymskim.