(III w.?)
– męczennica rzymska; wprawdzie można uznać, że jest postacią autentyczną, kilka wiarygodnych dokumentów podaje bowiem datę jej męczeństwa i miejsce pochowania (cmentarz Aproniana), ubóstwo zaś tych niepodważalnych faktów uzupełniła legenda – i to do tego stopnia, że z trudem można już oddzielić zmyślenie od prawdy. Legendarne są np. przekazy, że E. miała z Rzymu przedostać się do Egiptu, gdzie ukrywała się w męskim stroju i nawet została opatem w męskim klasztorze. Później miała być rzekomo przełożoną klasztoru żeńskiego. Oskarżono ją o wiarę w Chrystusa i skazano na wymyślne tortury: gdy zmuszono ją do złożenia ofiary Dianie – posąg bogini miał się rozsypać w proch; zatapiana z kamieniem u szyi – wypływała, wrzucona do ognia – sprawiała, że płomienie gasły; żyła wiele dni bez pożywienia i wody, a za jedyny pokarm miała rozmowę z Chrystusem. Istnieje kilka wersji tych legend, które podaje m.in. Skarga. Czczona 25 grudnia – czyli w poświadczony faktograficznie dies natalis.