(1434-91)
klaryska, mistyczka – urodziła się w Messynie 25 marca 1434 r.; była córką Bernarda Cofino zw. Calafato i Matyldy Romano, pochodzących z zacnych sylicylijskich rodów kupieckich. Jej wychowaniem zajmowała się pobożna matka, która zaszczepiła dziewczynce szczególny kult franciszkanizmu, jednak nie przewidywano dla niej życia zakonnego, stąd też zamiarowi wstąpienia do zakonu sióstr klarysek była przeciwna niemal cała rodzina. Legendy mówią jednak, że narodzinom E. towarzyszyły nadprzyrodzone okoliczności: matka miała powić ją w stajni, bowiem tuż przed rozwiązaniem miała wizję, w trakcie której otrzymała nakaz tak osobliwego porodu, a i sama E. jako małe dziecko miała mieć wizje Chrystusa Ukrzyżowanego. Po wielu perypetiach trafiła jednak do klarysek ze zgromadzenia Santa Maria di Basicó (1446); żyła w duchu bardzo surowej obserwy, dążąc do przywrócenia pierwotnej reguły św. ➞ Klary i generalnie całego ruchu franciszkańskiego; kierowała się przy tym wskazaniami św. ➞ Bernarda ze Sieny. Nie znalazła akceptacji w społeczności zakonnej i w 1457 roku postanowiła z grupą sióstr założyć odrębne zgromadzenie, otrzymując dla tego kroku akceptację papieża i lokalnych władz kościelnych. Nowy klasztor powstał opodal Messyny na wzgórzu, które nazwano Montevergine; E. wkrótce została tam przełożoną, żyjąc w opinii świętości i doświadczając łask wizji oraz jasnowidzenia. Zmarła 20 stycznia i została pochowana w kościele przy macierzystym domu zakonnym; jej kult jako błogosławionej zatwierdził w 1782 roku papież Pius VI, zaś świętą ogłosił ją papież Jan Paweł II 11 czerwca 1988 w Messynie; wspomnienie liturgiczne – 20 stycznia (wcześniej 1 stycznia lub 16 stycznia); w trakcie procesu kanonizacyjnego jej ciało odnaleziono w stanie nienaruszonym; wyobrażana najczęściej w habicie klaryski, gdy klęczy z krzyżem w ręce przed Najświętszym Sakramentem.