(?-399)
– pochodziła z jednego ze znamienitszych rodów rzymskich. Pozostawiła nam przede wszystkim przykład życia wypełnionego pokutą i miłosierdziem. Początkowo jednak to życie nie jaśniało chrześcijańskim przykładem. Z pierwszym mężem się rozwiodła i dopiero gdy drugi pozostawił ją wdową, odbyła publiczną pokutę i starała się odtąd naprawić wcześniejsze błędy. Cały swój majątek przeznaczyła dla ubogich i chorych. Zakładała w Rzymie szpitale (pierwsze znane na Zachodzie) i schroniska dla biednych (hospicjum dla pielgrzymów w Porto koło Rzymu). Sama przy tym oddawała się posłudze wśród najbardziej potrzebujących. Drugą jej pasją stała się lektura Pisma Świętego. Pielgrzymowała m.in. do groty św. ➞ Hieronima w Betlejem. Po powrocie F. do Rzymu oboje utrzymywali korespondencję. Znajdziemy w niej obszerne egzegetyczne objaśnienia fragmentów Biblii. To właśnie Hieronim przekazał nam pierwszą biografię F. w formie listu do Oceana. F. zmarła ok. roku 399; Kościół wspomina ją 29 grudnia.