(1610-49)
– urodził się w religijnej rodzinie w Paryżu; jego matka, zostawszy wdową, wstąpiła do zakonu klarysek. W 1630 roku G. został członkiem Towarzystwa Jezusowego; po złożeniu ślubów przebywał w kolegium w Moulins, a następnie w Bourges studiował teologię; był prefektem uczelni w La Fleche, a po odbyciu tzw. trzeciej probacji (roczne studia i formacja zakonna u jezuitów) powrócił jako nauczyciel do Moulins i Bourges. W 1643 roku pozwolono mu zrealizować marzenie o pracy misyjnej i wysłano do dzisiejszej Kanady. Po przybyciu na miejsce jeszcze parę lat spędził w Quebecu, zanim znalazł się w stacji misyjnej St. Louis, gdzie prowadził prace ewangelizacyjną wśród Indian Huronów. Towarzyszem jego trudów był Jan Brébeuf; wkrótce także stał się towarzyszem męczeństwa. W 2. poł. 1648 roku nasiliły się waśnie plemienne między Huronami i Irokezami. W marcu 1649 Irokezi zdobyli osadę, gdzie przebywali misjonarze. G. i Jan Brébeuf nie chcieli skorzystać z szansy ucieczki; zdobywcy zgotowali im nad wyraz ciężkie męczarnie; Jan zmarł pierwszy, cierpienia G. skrócił zaś w końcu jakiś Indianin, roztrzaskawszy mu głowę. Irokezi, zgodnie ze swym zwyczajem, wyrwali obu jezuitom serca – co stwierdzono po sprowadzeniu ich zwłok do innej stacji misyjnej. G. i Jan zostali beatyfikowani w 1925 roku przez papieża Piusa XI, który też pięć lat później ich kanonizował. Wraz z innymi męczennikami północnoamerykańskimi są czczeni 19 października, choć faktyczny ich dies natalis to 16 marca.