także Gallus (ok. 488-533)
- był biskupem Clermont, stąd często bywa mylony z innym G., działającym w tym mieście sto lat później. Urodził się w rodzinie galloromańskiej; jako młody człowiek - co wiemy z relacji św. ➞ Grzegorza z Tours - został cudownie uzdrowiony u grobu św. Juliana; wydarzenie to miało zdecydować o przyszłej drodze życiowej G.: wbrew woli ojca wstąpił do klasztoru w Cournon, gdzie oddawał się studiom i surowej ascezie. Swą pilnością i rygorystycznie przestrzeganymi zasadami życia mniszego wywołał zainteresowanie Kwinkcjana, biskupa Clermont, który zaprosił go do służby w charakterze diakona. Zanim jednak G. dotarł do Clermont, jakiś czas przebywał na polecenie króla Teodoryka w Trewirze w Niemczech. Po śmierci biskupa Kwinkcjana (526) G. objął diecezję w Clermont i administrował nią do śmierci. Otaczało go uwielbienie wiernych, o których troszczył się z wielkim poświęceniem i dobrocią; słynął także z prostolinijności, a nawet humoru. Aura świętości poczęła otaczać biskupa wtedy, gdy szalejąca w zachodniej Europie zaraza ominęła Clermont, co lud przypisywał gorącym modłom G. Zmarł prawdopodobnie w przeddzień Wniebowstąpienia, jego pamiątka jednak jest obchodzona, zgodnie ze zreformowanym kalendarzem, 1 lipca.