(III/IV w.)
– niewiele wiemy o ich życiu i okolicznościach męczeńskiej śmierci, a fakty, które są podawane przez martyrologia, pochodzą na ogół z trudno weryfikowalnych legend. Mówią one, że byli bliźniakami, dziećmi św. ➞ Witalisa i św. Walerii; urodzili się w Mediolanie i tu przyjęli chrzest. Po śmierci rodziców majątek sprzedali i pieniądze rozdali biedakom. Zostali ścięci w czasie prześladowania ogłoszonego przez cesarza Dioklecjana (284-305). Ciała ich odnalazł św. ➞ Ambroży w czasie porządkowania podziemi kościoła świętych Feliksa i Nabora w roku 356, a poprzedziło ów fakt osobliwe widzenie senne mediolańskiego biskupa. Św. Ambroży dokonał wówczas przeniesienia szczątków braci do kościoła (elewacji) – co na długie wieki (do XII stulecia) stało się równoznaczne z ogłoszeniem kultu. Kult ten szerzyli także m.in. św. ➞ Augustyn i św. ➞ Gaudenty. Relikwie obydwu świętych spoczywają – wraz z relikwiami św. Ambrożego – w katedrze mediolańskiej. Mieli swoje sanktuaria we Francji, Hiszpanii i w Kartaginie (Afryka Północna). W Polsce nie było rozpowszechnionego ich kultu, jedynie w starszych kościołach można było spotkać ich ołtarze. Wspominani są 19 czerwca.