(ok. 1140-1200)
– urodził się w Avalon k. Grenoble. Początkowo wstąpił do zakonu kanoników regularnych i tu w 1155 złożył śluby zakonne. Potem jednak osiadł u kartuzów w La Grande Chartreuse i tu przyjął święcenia kapłańskie. W 1175 roku wysłano go do Anglii, by założył na Wyspach placówki kartuskie. Pierwsza z nich powstała w Witham. Po sześciu latach pobytu w Anglii H. został wybrany biskupem Lincoln. Tu zaznaczył się, broniąc praw ludu ciemiężonego przez króla Henryka II. Zwalczał symonię (kupowanie urzędów kościelnych), bronił wolności Kościoła, wizytował parafie i klasztory oraz organizował katolickie szkolnictwo. Zmarł w roku 1200. Kanonizowany w 1220 przez papieża Honoriusza III. Był pierwszym świętym wywodzącym się ze wspólnoty kartuskiej. Wspominany 17 listopada. W ikonografii przedstawiany jest jako biskup: w mitrze i z pastorałem. Spotykamy również jego wizerunki jako mnicha w habicie kartuza. Atrybutem H. jest kielich z postacią Dzieciątka Jezus wewnątrz, nawiązujący do daru wizji związanych z Eucharystią, które miewał święty. Najstarszy wizerunek pochodzi z XIII wieku. Jest nim witraż w rozecie transeptu katedry w Lincoln. W sztuce polskiej rzeźby przedstawiające H. spotykamy w poklasztornym kościele kartuskim w Kartuzach na Pomorzu. Rzeźby pochodzą z XVII wieku.