(ok. 766-813 lub 825)
– wnuczka Karola Młota; w pierwszej fazie wojen Karola Wielkiego z Sasami została żoną margrabiego saskiego Ekberta (ok. 780); z ich pięciorga dzieci – dwoje (ksienia Jadwiga z Herford i opat z Korbei, Waryn) zostało wyniesionych na ołtarze (jako błogosławieni). I. owdowiała przed 790 rokiem i samodzielnie wychowywała dzieci. Po roku 800 osiadła przy kościele w Herzfeld (ufundowanym przez nią wraz z mężem) w diecezji Münster i zasłynęła jako opiekunka biednych i chorych. Znamy natomiast dzień śmierci świętej, źródła podają dwie daty roczne: według nich zmarła 4 września 813 lub 825 roku. Uroczystego podniesienia szczątków świętej dokonał w 890 roku biskup Dodo. Do grobu świętej w Herzfeld pielgrzymowały dawniej głównie kobiety brzemienne. Wspomnienie – w dies natalis. Ikonografia przedstawia I. na kilka sposobów. Raz widzimy ją jako niewiastę w długiej sukni i w postawie stojącej, innym razem przedstawiana jest w pozycji siedzącej, w dworskich szatach. W tle najczęściej spotykamy panoramę Herzfeld. Do atrybutów I. należą gołąb umieszczany nad głową świętej lub łania leżąca u jej stóp. Ten ostatni motyw nawiązuje do legendy, która mówi, że I. udzieliła pomocy zwierzęciu rannemu podczas polowania.31 Relikwiarz skrzynkowy św. Idy z Herzfeldu, 1881 r.