zw. I. z Bretonii (12531303
) – urodził się 17 października w zamożnej rodzinie w miejscowości Kermartin koło Tréguier; studiował teologię w Paryżu i prawo kościelne w Orleanie. Około 1284 roku przyjął święcenia kapłańskie. Do ok. 1298 roku był proboszczem w Trédres i Louannec, następnie w rodzinnej posiadłości wiódł ascetyczne życie, wypełnione wspomaganiem ubogich. Służył im także dzięki swemu wykształceniu, występując jako obrońca przed sądem (świeckim i kościelnym). Zmarł 19 maja. Czczony był natychmiast po śmierci. Oficjalnie ogłosił go świętym w 1348 roku papież Klemens VI (Etienne Aubert, pochodzący z Limousin). Kult I. rozprzestrzeniał się bardzo szybko, czego świadectwem może być wzmianka o pielgrzymce (1372) kanonika wrocławskiego, który przywiózł z Tréguier relikwie świętego. Był on patronem m.in. Bretonii, a także prawników – głównie adwokatów. Jeszcze w XIX w. powstawały w wielu krajach Europy i w Brazylii bractwa pod wezwaniem św. I., zajmujące się ochroną prawną ubogich.38 Św. Iwo Hélory, fragment obrazu Rogiera van der Weyden