(ok. 360-ok. 440)
– był mnichem w jednym z klasztorów w pobliżu Aleksandrii. Zasłynął jako autor ogromnego zbioru listów, z których zachowało się ponad dwa tysiące. Porusza w nich I. tematy egzegetyczne, moralne i dotyczące ascezy. Sprawność literacka, ogromna wiedza teologiczna, obejmująca też głębokie doświadczenie życiowe – zapewniły mu jedną z najwyższych pozycji w epistolografii epoki patrystycznej. Wspomnienie – tak w kościele zachodnim, jak wschodnim – ustalono na 4 lutego.