(1474-1548),
pustelnik – niewiele wiemy o jego życiu sprzed konwersji; pewnych informacji na ten temat dostarcza spisana w języku nahuatl (alfabetem łacińskim) kronika El Nican Mopohua z 1556 roku. Według tego dokumentu przyszły święty miał pochodzić z plemienia Chichimeca, zamieszkującego dolinę Anáhuac i urodzić się w miejscowości Cuautlitlán (obecnie część Mexico City); chrzest przyjął w wieku prawie 50. lat z rąk o. Piotra da Gande, jednego z pierwszych franciszkańskich misjonarzy w Meksyku. Kiedy 9 grudnia 1531 roku – pisze kronikarz – Cuauhtlatoatzin (w języku Indian imię to znaczy: Mówiący Orzeł), a teraz już Jan (Juan) Diego, zmierzał na poranną mszę na wzgórzu Tepeyac (Guadalupe), czyli tam gdzie dziś znajduje się Mexico City, objawiła mu się Matka Boska. Nakazała mu, by w tym miejscu zbudował pustelnię, ale wcześniej – by udał się do biskupa i w jej imieniu prosił o pozwolenie; J. uczynił, jak mu nakazano, ale biskup nie chciał dać wiary jego słowom i polecił, by J. dostarczył dowód prawdziwości tego zdarzenia. 12 grudnia J. wrócił na wzgórze i ponownie miał wizję NMP; tym razem za jej sprawą na surowym wzgórzu, pokrytym o tej porze śniegiem, rozkwitły piękne róże, więc J. zaniósł je biskupowi. Otrzymał wówczas zgodę na budowę pustelni, w której spędził resztę życia; jego pobożność, a także sława cudotwórcy sprawiła, że gdy umierał 30 maja, otaczała go sława świętego; to jemu Ameryka Łacińska i Południowa zawdzięczają potężny kult Matki Boskiej z Guadalupe; nad grobem pobożnego pustelnika wyrosła pierwsza kaplica jej poświęcona. Beatyfikował go (6 maja 1990 roku w Meksyku) i kanonizował (31 lipca 2002 w bazylice NMP z Gauadalupe w Mexico City) papież Jan Paweł II. Wspomnienie liturgiczne – 9 grudnia.