(1419-79)
– San Fagondez (święty Fakund) to nazwa benedyktyńskiego opactwa w dzisiejszej Hiszpanii, w pobliżu którego J. się urodził i w którym się wychował. Wybrał drogę powołania kapłańskiego; przed święceniami przez jakiś czas przebywał w Burgos u miejscowego biskupa. Zostawszy kapłanem wykładał na uniwersytecie w Salamance. Nie podobał mu się jednak ówczesny styl życia kapłanów troszczących się o ziemskie majątki. Zrzekł się więc własnych beneficjów i w 1463 roku wstąpił do eremickiego zgromadzenia św. Augustyna w Salamance (tzw. pustelnicy św. Augustyna). Zasłynął jako niestrudzony kaznodzieja ludowy, wyznawca pełen gorliwości o wiarę i troski o świętość własnego życia. Martyrologium podkreśla iż J. miał dar czytania w sercach ludzkich i jasnowidzenia. Zmarł w roku 1479, a kanonizował go Aleksander VIII w roku 1690. Kalendaria liturgiczne wspominają go 11 lub 12 czerwca.