(1786-1842)
– urodził się w niewielkim włoskim miasteczku Bra we włoskim Piemoncie jako najstarsze z 12 dzieci. W seminarium początkowo miał kłopoty z opanowaniem wiedzy, ale wszystkie braki nadrabiał niezwykłą pilnością – dość, że ukończył je z wyróżnieniem. Święcenia kapłańskie odebrał w 1811 roku w Turynie; był wikariuszem w rodzinnym miasteczku oraz w Corneliano d’Alba. Studiował teologię w Turynie otrzymując stopień doktora; w 1818 został mianowany kanonikiem w bazylice Bożego Ciała w Turynie. Niedługo później mógł zrealizować swoje młodzieńcze plany: rozpoczął organizowanie pomocy ludziom chorym, opuszczonym, nie mogącym – z braku pieniędzy – pozwolić sobie na leczenie. Kupił przylegający do kościoła dom, w którym gromadzili się chorzy i bezdomni. Było ich tak wielu, że konieczne stało się nabycie nowych domów. Do pomocy przy chorych zgłaszały się dziewczęta i kobiety; dało to początek nowemu zgromadzeniu żeńskiemu, które chciało być wierne przykładowi życia św. ➞ Wincentego à Paulo. Zakon znany jest jako wincentki; siostry niosą pomoc ludziom we wszystkich przejawach nędzy, ubóstwa, choroby i kalectwa. Opiekują się m.in. dziećmi, które przyszły na świat ze straszliwymi deformacjami ciała, uniemożliwiającymi im życie w normalnym świecie. W czasie epidemii cholery, która nawiedziła Turyn w połowie lat 30. XIX w., J. wybudował dla zarażonych duży pawilon na pustych polach opodal wsi Valdocco; zakupił kolejne domy, a inne dobudował do istniejących pomieszczeń. Dzieło J. rozrosło się w wielki szpital-hospicjum, który istnieje do dziś, dając schronienie kilku tysiącom chorych, ułomnych, bezdomnych. Podobnie jak za czasów swego założyciela utrzymuje się wyłącznie z dobroczynności, świadcząc o ludzkim miłosierdziu, które potrafił obudzić J. Korzystał on z hojnego wsparcia najwyższych warstw społeczeństwa włoskiego, ciesząc się także poparciem elit władzy, w tym króla Alberta, który przekazał szpitalowi znaczne sumy pieniężne i darowizny w naturze. Zmarł 30 kwietnia 1842 roku. Beatyfikował go w 1917 roku papież Benedykt XV, zaś kanonizował w 1933 roku Pius XI. Ciało świętego spoczywa w kryształowej trumnie w kościele przyszpitalnym. Pamiątka – 30 kwietnia.73 Św. Józef Cottolengo