(ok. 1556-1612)
– urodził się w Leonissie należącej do Państwa Kościelnego. Jako młody człowiek wstąpił do zakonu kapucynów w rodzinnym mieście. W 1587 roku władze zakonne wysłały go do pracy misyjnej do Azji Mniejszej. Tutaj wyróżnił się gorliwością duszpasterską, poświęcając się w Konstantynopolu pracy wśród jeńców na galerach oraz nawracając islamskich Turków. Wtrącono go za to do więzienia, gdzie poddany został torturom. Ciężko chory, zdołał jednak powrócić jeszcze do ojczyzny, gdzie do śmierci głosił misje ludowe. Zmarł 4 lutego 1612 roku, prawdopodobnie na raka, we włoskiej Umbrii. Kanonizował J. w 1745 roku Benedykt XIV. Wspomnienie przypada 4 lutego.