(1800-55)
– z pochodzenia był Włochem. Wstąpił do zgromadzenia św. Łazarza i rozpoczął pracę duszpasterską jako misyjny kaznodzieja. Wyjechał na tereny dzisiejszej Etiopii w Afryce. Odtąd stał się gorliwym apostołem mieszkańców tej krainy. Przez tubylców nazywany Abuna Yacob, zapisał się jako gorliwy, świątobliwy i miłosierny misjonarz. W roku 1848 papież Pius IX wyniósł go do godności biskupiej i mianował wikariuszem apostolskim w Etiopii. J. zmarł w roku 1855 z wycieńczenia na pustyni. Beatyfikacji dokonał Pius XII w 1939 roku, kanonizował go Paweł VI w roku 1975. Wspomnienie liturgiczne przypada 31 lipca. Kult J. związany jest zwłaszcza z miastem Hebo.