(ok. 903-976)
– to słynący z gorliwości apostolskiej biskup tego miasta. Stolicę swą objął po biskupie Notingu w roku 934, ale jego biografowie podają, że jako człowiek wielkiej pokory – niechętnie przyjął tę godność. Pasterzując później w swej diecezji jaśniał jako dobry jej gospodarz, z gorliwością głosząc Słowo Boże, wznosząc klasztory i świątynie oraz troszcząc się o stan obyczajów. Zasłynął także jako fundator szpitali i hospicjów. Według Martyrologium trzykrotnie pielgrzymował do Ziemi Świętej. Miał też ponoć dar proroctw i czynienia cudów. Zmarł w roku 976. Kanonizował go papież Kalikst II w roku 1123. Wspomnienie 26 listopada.98 Św. Konrad z Konstancji