(?-ok. 550)
– o życiu tego świętego wiemy stosunkowo niewiele. Pochodził zapewne ze szlacheckiego rodu i wychowywał się u św. ➞ Remigiusza, biskupa Reims. Prowadził życie pustelnicze niedaleko Limoges. Tam właśnie otrzymał od króla Chlodwiga I na własność niewielką posiadłość, w której z czasem założył klasztor w Nobiliacum (obecnie St-Leonard-de-Noblat) i został jego pierwszym opatem. Słynął ponoć z cudów, ale pierwszy życiorys L., na który powoływali się hagiografowie, powstał dopiero w IX wieku i dziś przez wielu badaczy uznawany jest raczej za typową średniowieczną legendę, a nie przekaz historyczny. Tradycja przypisuje mu np. moc uzdrawiania, stąd też, wraz ze wzrostem kultu w dobie średniowiecznej, uczyniono L. opiekunem chorych, a także bydła i koni. W Polsce dowodem na szerzenie się kultu L. jest sławna krypta na Wawelu pod jego wezwaniem (XII w.) Część historyków sądzi, że kult tego świętego w Polsce szerzyli przede wszystkim cystersi. Dniem wyznaczonym na wspomnienie jest 6 listopada.110 Matka Boska z Dzieciątkiem, św. Joanną i św. Leonardem, Jan Matejko