także Kriż (1588-1619), męczennik
– urodził się w miejscowości Križevci (Chorwacja) w zamożnej rodzinie szlacheckiej; studiował w kolegiach jezuickich w Wiedniu i Grazu (uzyskał doktorat z filozofii), potem w rzymskim Gregorianium (1611-15) i Collegio GermanicoUngarico. Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie (1615); po dwóch latach pracy w rodzinnej Chorwacji został skierowany przez kard. Pázmány’ego (swego byłego profesora w Grazu) do seminarium w Trnawie, gdzie objął urząd przełożonego, zaś na początku 1619 roku oddelegowano go do Koszyc jako administratora opactwa benedyktyńskiego w Krásnej. Wtedy prawdopodobnie poznał towarzyszy swojego przyszłego męczeństwa, jezuitów: Polaka ➞ Melchiora Grodzieckiego oraz Węgra ➞ Stefana Pongracza. Na początku wojny trzydziestoletniej, po wybuchu powstania antycesarskiego Gabora Bethlena i zajęciu Koszyc przez armię Jerzego I Rakoczego, wraz z tymi właśnie dwoma kapłanami został aresztowany i po okrutnych torturach ścięty 7 września; ciało jego – podobnie jak pozostałych – poćwiartowano; szczątki zostały pogrzebane dopiero po pół roku (obecnie relikwie znajdują się w kościele sióstr urszulanek w Trnawie). W styczniu 1905 r. papież Pius X ogłosił beatyfikację trzech męczenników koszyckich, a w lipcu 1995 r. w Koszycach papież Jan Paweł II dokonał ich kanonizacji. Wspomnienie – 7 września.