(III w.)
– według trudnych do sprawdzenia przekazów legendarnych miała być żoną męczennika Hadriana, uwięzionego za wiarę w Nikomedii (ob. w Turcji) w czasie prześladowania chrześcijan przez cesarza Maksymiana (235-238). Zasłynęła z wytrwałości, z jaką wspomagała i napominała więźniów, którzy załamywali się w wierze. Szczególnie zaś troszczyła się o męża, by nie odstąpił od wyznania chrześcijańskiego. Jedna z legend mówi, że poniosła męczeńską śmierć wraz z grupą wyznawców z Nikomedii. Według innej tradycji miała sprzedać majętności, rozdać pieniądze ubogim i udać się do Konstantynopola. W mieście tym, pielęgnując chorych i troszcząc się o ubogich, dokonała żywota śmiercią naturalną. Jej wspomnienie, według Martyrologium Hieronimiańskiego, przypada na 26 sierpnia.