(1420-82)
– urodził się w miejscowości Cerano w Lombardii (Włochy); jako 20-letni młodzieniec został franciszkaninem obserwantem w Novarze. Kilka lat później rozpoczął działalność kaznodziejską, która zyskała mu wielką sławę w całych Włoszech. Był propagatorem zainicjowanej przez papieża Sykstusa IV krucjaty przeciwko Turkom; z tego właśnie powodu skierowano go, jako wizytatora generalnego, na Sardynię. W 1473 roku opublikował podręcznik kazuistyki (tzn. sztuki argumentacji opartej na dostosowywaniu praw ogólnych do wypadków szczegółowych) zwany Summa Pacifica – wielokrotnie wznawiany i popularny wśród autorów pism homiletycznych (w 1579 roku dostosowano jego treść do postanowień soboru w Trydencie). P. zmarł 4 czerwca 1482 roku w Sassari na Sardynii, ale ciało przewieziono do rodzinnego Cerano i tam złożono. Kult zatwierdził papież Benedykt XIV w 1745 roku; w martyrologiach franciszkańskich figurował pod datami 5, 8 lub 9 czerwca, ale w nowym Martyrologium rzymskim widnieje pod datą właściwą dies natalis.