(1809-82)
– założycielka Kongregacji św. Doroty przyszła na świat 3 marca w Genui jako jedyna córka i zarazem trzecie dziecko Giovanniego Battisty i Angeli; jej wszyscy czterej bracia zostali duchownymi, co wynikało z atmosfery pobożności i spokoju panującego w jej rodzinnym domu; wielką zasługę dla ukształtowania osobowości dzieci miała matka, która jednak zmarła, gdy P. miała zaledwie 9 lat. Domem zajęła się wówczas jedna z ciotek, ale i ona opuściła ten świat po trzech latach, stąd większość domowych obowiązków spadło na 12-letnią dziewczynę, uniemożliwiając jej zdobycie wykształcenia. W zdobyciu wiedzy pomogli jej bracia i ojciec, regularne lektury i rozmowy w domu, zwłaszcza że jeden z braci, Giuseppe, studiował teologię i chętnie wtajemniczał P. w zagadnienia wiary. Kiedy w wieku 19 lat u P. pojawiły się symptomy choroby płuc i serca, Giuseppe, który był proboszczem w Quinto, zabrał siostrę do siebie, licząc że świeże wiejskie powietrze podziała uzdrawiająco. P. mieszkała więc u brata, pomagając mu w pracy duszpasterskiej, m.in. w organizowaniu szkółki parafialnej dla ubogich dziewcząt. Praca ta skłoniła P. do decyzji, by pozostałe lata życia poświęcić w całości służbie Bożej i pomocy potrzebującym. W 1834 roku założyła zgromadzenie żeńskie, zwane kongregacją Sióstr św. Doroty. Siostry za swój główny cel obrały edukację ubogich dzieci, zakładając placówki oświatowe z internatami; szczęśliwie udało się P. zgromadzić odpowiednie fundusze z prywatnych donacji i jej dzieło szybko się rozrastało. Jeszcze za życia założycielki siostry św. Doroty otworzyły placówki w całych Włoszech, a także w Portugalii i Brazylii (1866); pracowały też z wielkim poświęceniem w północnych Włoszech, gdy wybuchła tam wielka epidemia cholery. Zgromadzenie otrzymało potwierdzenie papieskie dopiero w 1863 roku. Od tego momentu P. mogła poświęcić się wyłącznie swojemu dziełu i życiu duchowemu. Zmarła 11 czerwca na zapalenie płuc i została pochowana w Rzymie, w kościele św. Onufrego, obok macierzystego domu jej zgromadzenia. Beatyfikował ją 8 czerwca 1930 roku papież Pius IX, zaś kanonizował 11 marca 1984 roku w Rzymie papież Jan Paweł II. Ciało jej, po otwarciu grobu w 1906 roku, znaleziono w stanie nienaruszonym. Wspomnienie – w dies natalis. Dzieło doroteańskie trwa: siostry pracują w Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, USA, Ameryce Południowej, Afryce (Angola, Mozambik) i Azji.