święta (399-435)
urodziła się w Konstantynopolu jako córka cesarza Arkadiusza; po jego śmierci (408) była faktyczną władczynią Cesarstwa, mimo że spadkobiercą tronu był jedyny syn Arkadiusza, siedmioletni wówczas Teodozjusz; właściwy władca, skoro tylko wstąpił na tron (414), niemal natychmiast przyznał siostrze tytuł augusty i dopuścił do współrządów; wkrótce kazano P. usunąć się w odosobnienie, mimo to zachowała przemożny wpływ na brata. Kiedy cesarz Teodozjusz II zmarł (450), bezzwłocznie wróciła do pałacu i odzyskała pełnię władzy; poślubiła starszego od siebie o dziesięć lat senatora Marcjona, który kilka miesięcy potem został koronowany na cesarza; doprowadziła do zbliżenia stanowisk między Rzymem i patriarchą Konstantynopola Anatoliuszem, którego zmusiła do podpisania aktu uznania władzy papieskiej, wchodzącego w skład posłania św. Leona I zwanego Tomus Leonis; działała na rzecz zwołania soboru w Chalcedonie (451); wspomnienie 10 września.