RABIN

(hebr. rabbi = mój mistrz) oficjalny tytuł przysługujący mężczyźnie-Żydowi biegłemu w znajomości i interpretowaniu wszelkich reguł prawa żyd., posiadającemu odpowiednie wykształcenie (ukończenie jesziwy) i święcenia rabinackie (obrzęd smichy); pełni rolę duchowo-rel. przywódcy i autorytetu gminy żyd. (kahału); w oparciu o mądrość płynącą z i podejmuje decyzje istotne dla lokalnej społeczności, rozstrzyga spory, wątpliwości i konflikty powstałe w jej obrębie, orzeka w sprawach ortodoksyjnych reguł rel. i rytualnych (np. o koszerności), sprawuje nadzór nad szkołami żyd. (cheder); funkcja r. pochodzi z gminnego wyboru; zakres powinności r. i jego znaczenie ulegało zmianom na przestrzeni wieków i zależnie od kraju diaspory; w niektórych krajach, także w Polsce (1997 - M. Joskowicz w Warszawie) istnieje urząd naczelnego r.; hist. najwcześniej tytuł r. (I w. n.e.) odnosił się do żyd. uczonych i scholarów biegłych w nauce Biblii; tytułu r. używa się także w zwrotach grzecznościowych wobec nauczycieli i ogólnie szanowanych czł. społeczności żydowskiej.

• RABIN, Icchak (1922-95)
• Rabin Icchak, (1922-95)
• RĄBIŃ, miejscowość w , powiat...