(?-ok. 699)
– była córką Anny, władczyni Anglów wschodnich; ok. 640 roku poślubiła Erconberta, króla Kentu. Przeżyła z nim 24 lata, dając mu dwóch synów – Lotara i Egberta, którzy odziedziczyli po ojcu tron Kentu, oraz dwie córki – mniszki i późniejsze święte: Ercongotę, która wstąpiła do klasztoru w Faremontier oraz Ermenhildę, która poślubiła Wulfhera, króla Mercii, a po jego śmierci pozostała wdową i wstąpiła do klasztoru w Ely, gdzie wkrótce wybrano ją opatką. Po śmierci męża w 664 roku S. założyła opactwo na wyspie Sheppey. Siostrami S. były święte: Etelburga i Setryda, które kolejno zostały opatkami w Faremontier w regionie Brie, Witburga – mniszka w Ely i Eteldreda – opatka w tym klasztorze. Właśnie tam po kilku latach przeniosła się S., zostając zwykłą mniszką i poddając się władzy siostry. Kroniki opactwa zawierają nauki, jakich S. udzielała siostrom w klasztorze na Sheppey i świadectwa ich odbioru w Ely. Gdy Eteldreda zmarła (ok. 679), jej miejsce zajęła S. Przeniosła ona szczątki siostry do pięknego sarkofagu wykonanego z białego marmuru, znajdującego się w kościele klasztornym w Ely. Ona sama także tam spoczęła po śmierci. Jej święto przypada 6 lipca.