(1544-1616)
– pustelnik i członek wspólnoty reformatów. Jedna z ciekawszych postaci włoskiej hagiografii, tym bardziej że S. nigdy nie uzyskał formalnej akceptacji swego kultu. Pochodził z Sycylii. Tu najpierw nie przejawiał zainteresowań sprawami religii, trudniąc się oszustwem i rozbojem. Nie wiemy dokładnie, co wpłynęło na jego nawrócenie. W każdym razie po duchowej przemianie osiadł w pustelni, gdzie oddawał się modlitwie i pokucie. Potem wstąpił do zakonu reformatów. Dokumenty zakonne wspominają go jako mnicha oddanego modlitwie i podejmującego surowe praktyki ascetyczne. Zmarł w klasztorze w Mesynie (północno-wschodnia Sycylia) 29 października 1616 roku. Po 45 latach, staraniem margrabiego Francofonte, przeniesiono zwłoki do sarkofagu w miejscowym kościele i grób ozdobiono napisem. Świadczyłoby to o żywej wciąż pamięci tej postaci. W niektórych kalendarzach liturgicznych przypominany w rocznicę śmierci.