(IV w.)
– niewiele wiarygodnych wiadomości o tej postaci dotarło do naszych czasów. Legenda mówi, że był z zawodu tkaczem. Wiemy, że jego żona miała na imię Wincencja, a córka Innocencja. Podczas wyboru biskupa Rawenny w dniu Zesłania Ducha Św. nad głową S. pojawił się gołąb, co uznano za znak od samego Boga. Faktycznie S. był prawdopodobnie dwunastym z kolei biskupem tego miasta. W roku 343 wziął udział w synodzie w Sardyce. Po śmierci jego zwłoki miały zostać wykradzione i przewiezione na teren Niemiec, dlatego znalazły się w Moguncji i Erfurcie. Martyrologium Hieronimiańskie przypomina nam o nim 1 lutego. W rodzinnym mieście pozostało szereg pamiątek po św. S.; do znamienitszych należą mozaiki w kościele św. Apolinarego z jego wizerunkiem. Św. S. czczono jako patrona tkaczy, sukienników i policjantów.