(ok. 410-482)
– informacji na temat tej postaci dostarcza nam Eugippius, jego uczeń, a potem opat w Castellum Lucullanum. Nie wiadomo dokładnie, z jakich okolic pochodził. Według jednych – ze Wschodu, według innych – z Germanii lub z samego Rzymu, a jedynie formację zakonną zdobywał w jednym ze wschodnich klasztorów. Działał w każdym razie od ok. roku 454 na terenach dzisiejszej Austrii i Bawarii. Najdłużej przebywał w okolicach Favianae, czyli dzisiejszego Mantern nad Dunajem. Głosił tam wiarę w Chrystusa i bronił prześladowanych chrześcijan, pośrednicząc między mieszkańcami i wodzami plemion germańskich. Zasłużył się głównie na dwóch płaszczyznach: ekumenicznej i charytatywnej. Tereny, na których działał, zdominowane były przez *arian. S. doprowadził do pokojowej współpracy i współegzystencji wyznawców katolicyzmu i arianizmu, a przykładem takiej koegzystencji jest choćby wspólne korzystanie z tych samych kościołów. S. angażował się także w pomoc najuboższym mieszkańcom regionu. Założył klasztory m.in. w Gottweig i Innstadt koło Pasawy. Biografowie podkreślają, że prowadził surowe życie i wiele godzin spędzał na modlitwie. Po trzydziestu latach pracy apostolskiej zmarł 8 stycznia 482 roku w Favianae. Otaczający go przy łożu zakonnicy mieli w chwili śmierci śpiewać psalm Alleluja, chwalcie Pana. Jego towarzysze zakonni po kilku latach przenieśli ciało do Montefeltro, a potem do Castellum Lucullanum we Włoszech. W 910 roku relikwie znalazły się w samym Neapolu, a dzisiaj spoczywają w pobliskim miasteczku Frattamaggiore. Jest patronem Austrii. Wspomnienie – w dies natalis.