(?-880)
– urodziła się w miejscowości Villemont koło Bourges (Francja). Pochodziła z biednej, lecz pobożnej rodziny. To od rodziców przejęła głęboką i prostą wiarę. Jak podają legendarne podania, przykładem tej żarliwości może być złożenie już przez siedmioletnią dziewczynkę ślubu czystości. Jako nastolatka S. zajmowała się wypasem owiec; biografowie podkreślają jej troskę o powierzone zwierzęta. Posiadała moc uzdrawiania chorych, a sława czynionych przez nią cudów rozszerzyła się na rozległe okolice. Pewnego dnia jeden z sąsiadów – Bernard, syn hrabiego z Poitiers, usiłował porwać S. i uwieść. Ta jednak stawiła gwałtowny opór, a nieszczęśliwie upadając, poważnie się zraniła. Rozwścieczony szlachcic podobno ściął ją wtedy mieczem. Działo się to w roku 880. Jedna z licznych legend otaczających S. głosi, że dziewczyna wstała i niosąc w rękach swoją głowę dotarła do pobliskiego kościoła Saint-Martin-du-Cros (częsty w hagiograficznych legendach motyw tzw. cefaloforii). Później, w roku 1281, wzniesiono w tym kościele ołtarz ku czci świętej. Pole, na którym S. zwykła się modlić, nazwano jej imieniem. Sama święta wzywana jest w czasie suszy i czczona jako patronka francuskiej prowincji Berry. Wspominana 10 maja.