(1582-1619)
męczennik – pochodził z węgierskiej rodziny arystokratycznej, urodził się w zamku Alvincz w Siedmiogrodzie; po studiach klasycznych w ojczyźnie i w kolegium jezuickim w Cluj (dziś w Rumunii) wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w Brnie (1602), gdzie prawdopodobnie poznał św. ➞ Melchiora Grodzieckiego, towarzysza jego przyszłych losów i męczeństwa. Po przyjęciu kapłaństwa pracował jako prefekt i wykładowca kolegium w Homonnie. W 1619 roku przybył do Koszyc jako kapelan wojsk cesarza Ferdynanda II, króla Węgier, prowadził także działalność katechetyczną wśród węgierskich katolików, co musiało irytować kalwińską większość w mieście. Po wybuchu antycesarskiego buntu i zajęciu Koszyc przez armię Jerzego I Rakoczego został, wraz z Melchiorem Grodzieckim oraz Chorwatem ➞ Markiem Križevèaninem aresztowany i po okrutnych torturach ścięty 7 września; ciało jego – podobnie jak pozostałych – poćwiartowano; szczątki zostały pogrzebane dopiero po pół roku (obecnie relikwie znajdują się w kościele sióstr urszulanek w Trnawie). W styczniu 1905 r. papież Pius X ogłosił beatyfikację trzech Męczenników Koszyckich, a w lipcu 1995 r. w Koszycach papież Jan Paweł II dokonał ich kanonizacji. Wspomnienie – 7 września.