(ok. 910-984)
– pochodził ze znakomitej rodziny spokrewnionej z królową Matyldą i arcybiskupem Kolonii Brunonem. Był doradcą cesarza Ottona I, a niektórzy uważają nawet, że łączyła ich serdeczna przyjaźń. Brał udział w koronacji cesarza w 962 roku. Dwa lata później objął stolicę biskupią w Metzu (obecnie we Francji, przy granicy z Niemcami); doradzał nadal kolejnym cesarzom: Ottonowi I i Ottonowi II. Uwagę hagiografów zwraca troska T. o rozwój życia zakonnego w jego diecezji, w której ufundował nowe klasztory (m.in. w 968 roku opactwo św. Wincentego). Przyczynił się także do reformy reguł zakonnych w duchu kluniackim. Zmarł 7 września 984 roku. Dzisiaj jest to dzień wspomnienia tej postaci.