(701-761)
– pochodził z południowej Anglii. W 720 roku wraz z bratem ➞ Willibaldem, późniejszym świętym, udał się do Rzymu, by zdobyć wykształcenie teologiczne. W Rzymie W. spotkał św. ➞ Bonifacego, który namówił go do wyruszenia na misje wśród Germanów. W 739 roku W. przyjął święcenia kapłańskie i odtąd poświęcił całe życie na pracę misyjną wśród plemion germańskich. Rozpoczął od okolic Erfurtu. W 744 roku widzimy już świętego w Górnym Palatynacie, a po kolejnych trzech latach w Moguncji. Niestrudzony apostoł w 752 roku założył w środkowej Francji, w Heidenheim, opactwo benedyktyńskie. Były to tereny należące do diecezji Eichstätt, w której biskupem był brat W., Willibald. Święty zmarł 18 grudnia 761 roku w założonym przez siebie klasztorze. Elewacji, czyli praktycznej kanonizacji W. dokonał jego brat w roku 777. Wspomnienie w dies natalis.