kartofel (Solanum tuberosum)
bylina z rodziny psiankowatych, jedna z najważniejszych roślin jadalnych na świecie; wys. do 80 cm, łodygi rozgałęzione z podziemnymi pędami, których zakończenia grubieją, tworząc jadalne bulwy (zw. stolonami); liście pojedyncze, przerywane, pierzastodzielne; kwiaty w kwiatostanch skrętkowych, białe, różowe lub fioletowe; owocem nieduża, zielona jagoda; łodyga, liście i jagody zawierają trującą solaninę; z. pochodzi z Ameryki Płd., był uprawiany i czczony przez Inków ok. 12 tys. lat temu; do Europy przywieziony w XVI w. jako ozdobna i lecznicza ciekawostka botaniczna; od. połowy XVIII w. uprawiany na wielką skalę jako roślina jadalna; do Polski trafił po odsieczy wiedeńskiej; ob. uprawiany powszechnie, zwł. w klimacie umiarkowanym; dostarcza skrobi (8-30% masy bulwy), związków azotowych, białka, tłuszczów, soli mineralych i witamin (gł. C); użytkowany jako artykuł spożywczy, pasza, gł. surowiec w przemyśle ziemniaczanym i gorzelnictwie; uprawiany w ok. 2000 odmianach, uzyskanych gł. przez krzyżowanie; do największych producentów z. należą Chiny, Rosja, Indie, Stany Zjednoczone, Ukraina, Polska (5% produkcji światowej), Niemcy, Białoruś, Holandia, Francja, W. Brytania; w Polsce uprawia się ok. 30 odmian; uprawy zajmują 2. miejsce (po życie) w strukturze zasiewów.