państwo, utworzone jako lenno papieskie na terenie Palestyny i Syrii. Obejmowało ziemie zdobyte przez krzyżowców w czasie I krucjaty (1096-99). Pierwszym władcą, zwanym strażnikiem św. Grobu (zależnym jeszcze od patriarchy jerozolimskiego), był Godfryd z Bouillon, książę Dolnej Lotaryngii. Dopiero jego brat, hrabia Edessy, koronował się na króla i panował jako Baldwin I. Zdołał on powiększyć terytorium K.J. o lenne państewka Lewantu, księstwo Antiochii oraz hrabstwa Edessy i Trypolisu. Dzięki ożywionemu handlowi na wielką skalę oraz rozbiciu jedności świata muzułmańskiego do poł. XII w. K.J. rozkwitało, powiększając przy tym swe terytorium. Utrata Edessy (zajętej 1144 przez władcę Mosulu) i zjednoczenie sił tureckich dokonujących podboju terenów płd.-zach. (1171 Turcy opanowali emirat kairski) zapoczątkowały upadek K.J. Przegrana przez krzyżowców bitwa pod Hattyn (1187) i utrata Jerozolimy dopełniły klęski. Na mocy układu 1192 krzyżowcy zachowali jedynie wąski pas wybrzeża (od Tyru do Jafy). Na krótko układ sił uległ zmianie po odzyskaniu Jerozolimy w czasie VI krucjaty (1229-44). Od 1269 K.J. związano unią personalną z Cyprem. 1285-91 Turcy podbili ostatecznie terytorium K.J., upadła Akka będąca ostatnim bastionem chrześcijaństwa w Palestynie. Tytuł królów jerozolimskich zachowali władcy Cypru, odtąd najbardziej wysuniętego na wschód państwa chrześcijańskiego.
- joannici, zakon rycerski założony...
- RYSZARD I LWIE SERCE, (1157-99)
- GODFRYD z BOUILLON, także Gotfryd (1061-1100)...