Rudobrody (?1125-90)
bratanek i następca Konrada III, drugi z Hohenstaufów na tronie; od 1152 król niem., od 1155 cesarz; rozpoczął panowanie od załagodzenia sporu z rodem Welfów, oddając Saksonię i Bawarię w ręce Henryka Lwa (którego w 1180 skaże na banicję). Pokój wewn. umożliwił mu podjęcie prób realizacji gł. planu: odbudowania monarchii uniwersalnej, obejmującej całą Europę. Podejmował w tym celu 6 wypraw (1154-83) do Włoch, walcząc z papieżem Aleksandrem III i Ligą miast lombardzkich. Mimo okresowych sukcesów (1162 zdobycie Mediolanu) po klęsce pod Legnano (1176) zmuszony był zawrzeć pokój z Ligą (1183); zmienił wówczas taktykę i 1186 poprzez małżeństwo syna Henryka VI z dziedziczką Sycylii Konstancją próbował wzmocnić swą pozycję we Włoszech. Mniejszą uwagę poświęcał polit. wschodniej; 1157 zmusił zbrojnie do hołdu władcę państwa Piastów (interweniował w Polsce jeszcze 1163 i 1172), a 1182 oderwał Morawy od Czech. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego stanął 1189 na czele III wyprawy krzyżowej przeciw Saladynowi i w jej trakcie utonął podczas przeprawy przez rz. Salef. Bardzo szybko stał się postacią legendarną, uosabiającą ideał średniowiecznego rycerza i władcy.
- Fryderyk Barbarossa, Fryderyk I Rudobrody, (ok. 1125-90)
- Hohenstaufowie, (Staufowie)
- GALDIN, (?-1176)