(1500-58)
syn Filipa I Pięknego i Joanny Obłąkanej; cesarz rzym.-niem. 1519-56; od 1516 król hiszp. (jako K. I); jako dziedzic 3 dynastii (habsburskiej, burgundzkiej, kastylsko-aragońskiej) usiłował w wojnach z Francją odrodzić monarchię uniwersalną; mimo zwycięstw (np. pod Pawią 1525) w wojnach trwających z przerwami 1521-44 nie złamał potęgi franc.; umocnił panowanie hiszp. we Włoszech, rozszerzył je na kolonie w Ameryce i Azji; po niepowodzeniach w wojnach religijnych (wojna szmalkaldzka) abdykował 1556, przekazując koronę ces. i dziedzictwo w Niemczech bratu Ferdynandowi I, a władzę w Hiszpanii, Włoszech i Niderlandach synowi - Filipowi II.
KLEMENS VII, LUWR, MAŁGORZATA PARMEŃSKA, HABSBURGOWIE, MALTA, PAWIA, MENDOZA, KASTYLIA, SZMALKALDZKI ZWIĄZEK