tendencja w socjologii, stawiająca jako centralne zagadnienie równowagę systemu społecznego, zapewniającą jego trwanie i sprawne funkcjonowanie; za podstawowe zadanie socjologii uważa analizę wymogów niezbędnych dla zachowania równowagi systemu. Pojmując system społeczny jako organiczną całość, socjolog rozpatruje zjawiska społ. z punktu widzenia funkcji, jakie one spełniają w ramach całości. Gł. przedstawiciele kierunku: É. Durkheim, V. Pareto, B. Malinowski, A.R. Radcliffe-Brown, T. Parsons, R.K. Merton.
kierunek we współczesnej architekturze polegający na uznawaniu funkcji za najważniejszy czynnik kształtowania obiektów i zespołów architektonicznych, czemu podporządkowane są forma i konstrukcja. Zasady f. zostały sformułowane pod koniec XIX w. jako protest przeciwko eklektyzmowi. Czołowymi przedstawicielami f. byli: L.H. Sullivan, O. Wagner, J. Hoffman, A. Perret, E. Freyssinet, P. Behrens. Po I woj. świat. f. przejawił się w dziełach W. Gropiusa, L. Miesa van der Rohe, Le Corbusiera; w Polsce: B. i S. Brukalskich, B. Lacherta, H. i S. Syrkusów.
w metodologii nauk XIX-XX w. pogląd, że z nauki należy usunąć pojęcie przyczyny, poprzestając na badaniu funkcjonalnych zależności zjawisk.
POELZIG, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, OUD, MARKELIUS, ANTROPOLOGIA SPOŁECZNA, ETNOLOGIA, POLSKA. SZTUKA. SZTUKA PO 1945, FISKER Kay, MERTON, SULLIVAN- funkcjonalizm, kierunek we współcz.(...)
- FUNKCJONALIZM, psychologia funkcjonalna...
- STRUKTURALNY FUNKCJONALIZM, jeden z nurtów współczesnej...