George Bernard (1856-1950)
brytyjski pisarz irlandzkiego pochodzenia, najwybitniejszy od czasów Szekspira dramaturg j. ang. (ponad 50 utworów scenicznych), a także najbardziej zjadliwy pamflecista od czasów J. Swifta i najbardziej czytany krytyk muz. i teatralny swojej epoki; pozostawił ogromną i znaczącą korespondencję; biedne dzieciństwo w Dublinie i trudne początki kariery w Londynie; zapoznał się z marksizmem, czł. Stowarzyszenia Fabiańskiego; jako krytyk muzyczny gloryfikował Wagnera, jako krytyk teatralny - twórczość H. Ibsena; 7 pierwszych dramatów nie zyskało powodzenia, Profesja pani Warren została zakazana przez cenzora, powodzenie zyskał po 1901. Uczeń diabła zdobył sukces w USA (akcja toczy się podczas wojny secesyjnej), dzięki satyrycznemu przedstawieniu sentymentalnych tradycyjnych wzorców w Człowieku i nadczłowieku (1903) przekształcił legendę o Don Juanie w zabawną i alegoryczną sztukę typu "teatr w teatrze"; w Major Barbarze (1905) ukazał dwuznaczność moralną Armii Zbawienia i oficjalnej anglikańskiej dobroczynności; także w wielu innych tekstach atakuje społeczne zakłamanie, odsłania konwenanse jako formę nieprawdy, nawiązując do tradycji komedii obyczajowej, wmontowuje w nią aktualne dyskusje ideowe; arcydziełem komizmu jest Pigmalion (1914), znany też dzięki przeróbce na musical (My fair lady), a zwł. w wersji filmowej; 1925 za Świętą Joannę otrzymał literacką nagrodę Nobla; jego sztuki charakteryzuje dowcipny dialog, epigramatyczność, komizm; nie stworzył szkoły, ale odnowił teatr europejski, dodał mu intelektualnego żaru i ideowego poziomu, pogrzebał konwenans.
WIELKIEJ BRYTANII TEATR, EVANS Dame Edith, IRLANDZKA LITERATURA, TRAGIKOMEDIA, MANSFIELD, KOMEDIA, UTOPIA, PIGMALION, THORNDIKE, ANGIELSKA LITERATURA
- SHAW, Richard Norman (1831-1912)...
- SHAW, Irwin (1913-84)
- Shaw George Bernard, (1856-1950)