Nicolas (ok. 1594-1665)
malarz franc., wybitny przedstawiciel wczesnego klasycyzmu; własny styl stworzył pod wpływem dojrzałego renesansu włoskiego (zwł. malarstwa Rafaela, Tycjana, Carraccich), posiadał też gruntowną znajomość teorii sztuki, sztuki antyku i renesansu, literatury, filozofii, co widoczne jest w treści i formie jego obrazów; od 1612 w Paryżu, pracował przy dekoracji pałacu Luksemburskiego (uległ w tym czasie wpływom manierystów drugiej szkoły Fontaineblau); 1624-40 i po 1642 w Rzymie, namalował tam Śmierć Germanika dla kardynała Francesco Barberiniego, studiował rzeźbę i architekturę antyczną; jego wcześniejsze obrazy (Bachanalie, Królestwo Flory, Siedem Sakramentów) o tematyce mitologicznej, religijnej i alegorycznej posiadają jeszcze cechy barokowe (gwałtowność gestów, żywy koloryt, ostrość światłocienia); ok. 1630 kształtuje własny styl będący połączeniem klasycznej formy i weneckiej wrażliwości kolorystycznej; maluje obrazy o uporządkowanej kompozycji, chłodnej palecie barw, łagodnych kontrastach światłocieniowych (Natchnienie poety); 1640 wraca na 2 lata do Paryża, tworzy na zamówienie kardynała Richelieu Czyny Heraklesa do Wielkiej Galerii Luwru; zniechęcony intrygami dworskimi wyjeżdża na stałe do Rzymu; w ostatnim okresie twórczości malował pejzaże ze sztafażem (Orfeusz i Eurydyka); twórczość P., którą charakteryzuje dążenie do idealnej równowagi wszystkich środków wyrazu, dała podstawę dojrzałemu klasycyzmowi przełomu XVIII i XIX w.
DEGAS Edgar Hilaire, ELSHEIMER Adam, LE BRUN, COYPEL, PEJZAŻ, CÉZANNE Paul
- Poussin Nicolas, (1593-1665)
- NARCYZ, (mit. gr.) piękny młodzieniec,...
- ORS Y ROVIRA, Eugenio d