Józef (1869-1946)
malarz, jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski; studiował prawo na UJ oraz malarstwo w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (uczeń J. Matejki), a następnie w Wiedniu i Paryżu; oprócz malarstwa sztalugowego tworzył polichromie i witraże; jego styl charakteryzuje dekoracyjność linii, soczysta gama barwna, zamiłowanie do złoceń i ornamentów, wprowadzanie motywów alegorycznych, symbolicznych i ludowych. Z obrazów najsłynniejszy jest Dziwny ogród (1903) będący pochwałą radości istnienia i sił witalnych natury (Muzeum Narodowe w Warszawie); na uwagę zasługują portrety (Portret żony artysty, Meduza, Śpiewaczka, Autoportret); malował też wnętrza, kwiaty (Słońce majowe); jeszcze podczas studiów (1889) współpracował z J. Matejką i S. Wyspiańskim przy polichromii kościoła Mariackiego w Krakowie; później stworzył polichromie w Skarbcu w katedrze wawelskiej, w sali posiedzeń krakowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej; największy sukces odniósł jako witrażysta: 1894 wygrał międzynar. konkurs na witraże do katedry we Fryburgu w Szwajcarii; 13 zrealizowanych tam prac należy do najwspanialszych modernistycznych dzieł tego gatunku w Europie; stworzył też witraże do katedry na ; liczne jego projekty pozostały nie zrealizowane; projektował także meble, wykonywał ilustracje książkowe, dekoracje teatralne, stroje, ogrody; trzykrotnie rektor ASP w Krakowie.
POCHWALSKI, MŁODEJ POLSKI SZTUKA, MARIACKI KOŚCIÓŁ W KRAKOWIE, , MATEJKO, SECESJA, CZYŻEWSKI Tytus, TOWARZYSTWO POLSKA SZTUKA STOSOWANA, OPRAWA KSIĄŻKI,
- Mehoffer Józef, (1869-1946)
- symbolizm wsztuce, (franc. symbolisme ,...
- Matejko Jan, (1838-93)